Tα (pro)εκλογικά: ALT-T-C
Μήπως λείπει το ΚοΔηΣο;
Δεν γνωρίζω πού ακριβώς θα «καθόταν» το στίγμα του Κο.Δη.Σο. αν ζούσε ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου και απαντούσε στο ερωτηματολόγιο του http://www.politicalmap.gr/, απ’ όπου προέρχεται το παραπάνω γράφημα. Βρισκόμουν εκτός Ελλάδας όλο το διάστημα που το μικρό αυτό κόμμα δραστηριοποιήθηκε στο πολιτικό σκηνικό κι έτσι δεν είχα ποτέ την ευκαιρία ν’ αναρωτηθώ «μήπως ήμουν ΚΟΔΗΣΟ και δεν το ήξερα». Απάντησα αυθόρμητα στα ερωτήματα που επέλεξαν οι συντάκτες της έρευνας και μετά κάθησα να σκεφτώ κατά πόσο αυτό το ελλειψοειδές ίχνος που (υποτίθεται) απεικονίζει την θέση μου στο πολιτικό φάσμα, είναι ακριβές. Καθώς το έκρινα μάλλον ατυχές, άφησα να περάσουν δυό-τρεις ώρες και ξανασυμπλήρωσα το ερωτηματολόγιο, σίγουρα λιγότερο αυθόρμητα. Δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα στο σχήμα. Αν δεν έχετε συμπληρώσει το ερωτηματολόγιο, συνιστώ να γράψετε πρώτα αυτό που πιστεύετε ότι σας εκφράζει (μέχρι τρεις λέξεις): γνήσιος παλαιο-κομμουνιστής, π.χ. ή αγνός σοσιαλδημοκράτης. Μετά, προβληματιστείτε. Οι δικές μου λέξεις ήταν «προοδευτική ριζοσπαστική ελίτ». Έτσι. Αποδίδει σχεδόν όλες τις συνιστώσες μου, από Μάρξ και Αντόρνο και Γκράμσι μέχρι Μιλς και Μπαρτ και Βάλερστιν.Τώρα, χάριν γραφήματος, πρέπει να μάθω να αισθάνομαι άνετα ως Κεντρώος. Έστω με μια γερή δόση ..ΚΟΔΗΣΟ.
Γιατί το ξεκίνησα αυτό όμως; Α, ναι. Για την οικονομία της συζήτησης ο λόγος. Θα βοηθούσε άραγε να κρεμάγαμε όλοι οι περί τα πολιτικά τυρβάζοντες και στα social media αλλαλάζοντες ένα ταμπελάκι να δείχνει την (έστω σχετική) θέση μας στον τρέχοντα πολιτικό χάρτη; Σίγουρα θα γλυτώναμε πολύ χρόνο που χάνεται σε επεξηγήσεις και θεμελίωση βασικών αρχών σε κάθε συζήτηση. Επίσης, μάλλον θα γλυτώναμε τις μισές τουλάχιστον άκαρπες ανταλλαγές σχολίων και τουήτς, αφού, μετά ένα δυό παθήματα, θα μαθαίναμε ότι δεν οδηγεί πουθενά οποιαδήποτε συζήτηση μεταξύ ενός λ.χ. ρεβιζιονιστή σοσιαλδημοκράτη κι ενός παραδοσιακού μαρξιστή σωματέμπορα. Μήπως όμως έτσι φτώχαινε φριχτά το τάιμ λάιν; Μήπως χάναμε την ευκαιρία να απολαύσουμε επικές ανατροπές σε κατά τ’ άλλα επαναλήψεις-καρμπόν συζητήσεων μεταξύ @trianta και @antidrasex ή @maotsetung… Σίγουρα δεν θα το θέλαμε κάτι τέτοιο!
Γνώμη μου είναι πως τα οποιασδήποτε σύλληψης ταμπελάκια ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα, έξω απ’ τα σούπερ μάρκετ. Αν συμφωνήσουμε ότι η σημερινή πολιτικο-ιδεολογική σκηνή είναι σούπερ μάρκετ, έχει καλώς. Πιθανόν αυτή η άποψη να είναι ορθή σε μια βαρετή, ευνομούμενη, οικονομικά αναπτυγμένη δυτική αστική δημοκρατία, όπου τα κόμματα παίζουν τον προκαθορισμένο ρόλο τους εντός προσεκτικά περιχαρακωμένων θέσεων στον πολιτικό χάρτη. Ας μη ξεκινήσουμε όμως έτσι. Η σημερινή Ελλάδα δεν ανταποκρίνεται σε κανένα από τα επίθετα που προηγούνται της δημοκρατίας στην προηγούμενη φράση. Το σημερινό σκηνικό είναι ρευστό, ρευστότατο. Τα ίδια τα πολιτικά κόμματα θα δυσκολεύονταν ν’ αποδεχτούν τη θέση του στίγματός τους στον -έστω αυθαίρετο- αυτό χάρτη της εικόνας βάσει των απαντήσεων τους. Ακόμα πιο σημαντικό, εξαιτίας της ρευστότητας, οι πολιτικοί εντός των κομμάτων, όχι μόνο των λεγόμενων «πολυσυλλεκτικών», θα δυσκολεύονταν ιδιαίτερα να συμφωνήσουν μεταξύ τους σε όλες τις απαντήσεις και άρα στη θέση του στίγματος. Οπότε;
Οπότε, βρισκόμαστε μπροστά σε μια χρήσιμη ευκαιρία: να ξεπεράσουμε τα κουτάκια της παραδοσιακής πολιτικής (και δη κομματικής) ανάλυσης. Μάλλον δεν έχουν νόημα κάτω απ’ τις σημερινές συνθήκες. Πρόκειται για «κουτάκια αναμνήσεων» μέσα στα οποία οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μπορούν να απιθώσουν όποιες θετικές αναμνήσεις απ’ το παλιό πολιτικό σύστημα θέλουν ακόμη να περισώσουν. Οι νεότεροι ας μη τους ρίξουν ούτε ματιά! Ούτως ή άλλως η κλασική μονοεπίπεδη απεικόνιση ενός στατικού, πολωτικού πολιτικού σκηνικού είναι και ξεπερασμένη και στείρα. (Αν επιμένετε σε απεικονίσεις, υπόσχομαι να φέρω μια προχωρημένη πρόταση εδώ σε σύντομο χρόνο.) Αυτό που χρειαζόμαστε να αντιληφθούμε είναι πως επιβάλλεται να σκεφτούμε τις δυναμικές που μας ορίζουν μέσα σε μια ταχύτατα μεταλασσόμενη πραγματικότητα, να αντιληφθούμε ότι δεν αποτελούμε ανεξάρτητη νησίδα στο πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι και να μετρήσουμε τις κεντρόφυγες και κεντρομόλες δυνάμεις που δρουν πάνω «μας». Κι όλα αυτά χωρίς να πατάμε στη γη, γιατί δεν υπάρχει πια καμιά «γη» κάτω απ’ τα πόδια μας. Μπορείτε να στροβιλίζεστε και να σκέφτεστε ταυτόχρονα;
Πρωτοδημοσιεύτηκε στο nootropia.posterous.com* στις 23 Μαρτίου 2012 στα πλαίσια μιας σειράς αναρτήσεων με προεκλογικό περιεχόμενο.
minima retalia 